Προσοχή στην ωτίτιδα!

Η ωτίτιδα των παιδιών πρέπει να θεραπεύεται από το γιατρό και όχι από τη μητέρα...με αυθαίρετη επιλογή αντιβιοτικού.  Κάθε παιδί που έχει περάσει οξεία πυώδη ωτίτιδα αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της βαρηκοΐας, γι’ αυτό και πρέπει να παρακολουθείται από τους γονείς του. Μην ξεχνάτε, επίσης, ότι το υγρό που έχει σχηματιστεί στο μέσο ους εξακολουθεί να παραμένει τρεις μήνες μετά τη θεραπεία περίπου στο 10% των παιδιών. ΟΞΕΙΑ ΜΕΣΗ ΩΤΙΤΙΔΑ: Τα συμπτώματα διαφέρουν Στα παιδιά: Πόνος στο αφτί –έντονος και χαρακτηριστικός– πυρετός. Στα νεογνά και τα βρέφη: Στην ηλικία αυτή, επειδή τα παιδιά δεν μπορούν να εκφράσουν το ενόχλημα, η ανησυχία του παιδιού, που μπορεί να εκδηλώνεται με κλάμα, αϋπνία ή άρνηση να φάει, αλλά και ο υψηλός πυρετός μαζί με τη χαρακτηριστική κίνηση –το παιδί τραβάει το αφτί του– πρέπει να βάζουν σε υποψία τους γονείς για πιθανή ωτίτιδα. Προσοχή! Στα νεογνά και τα μικρά βρέφη, όπου η ωτοσκόπηση είναι πολύ δύσκολη, χρειάζεται αυξημένη προσοχή, καθώς στις ηλικίες αυτές ο κίνδυνος επέκτασης της φλεγμονής στον οργανισμό είναι σημαντικός. Ειδικά για τα νεογνά, το καλύτερο θα ήταν η διάγνωση και η αντιμετώπιση της ωτίτιδας να γίνεται στο νοσοκομείο. ΤΑ ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ... προηγούνται Οι καταρροές του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, δηλαδή τα κοινά κρυολογήματα, που είναι συχνά στην παιδική ηλικία, συνήθως προηγούνται της οξείας μέσης ωτίτιδας, γι’ αυτό και δεν πρέπει να παραβλέπονται. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, οι μισές συνταγές για παιδιά κάτω των 8 χρονών αφορούν περιπτώσεις ωτίτιδας, καθώς και το 42% των αντιβιοτικών που χορηγούνται σε αυτές τις ηλικίες. Επίσης, έχει αποδειχθεί ότι οι παράγοντες υψηλού κινδύνου για την ανάπτυξη της πάθησης συνδέονται με το σύγχρονο τρόπο ζωής και το περιβάλλον. Για παράδειγμα, τα παιδιά που δεν θήλασαν, που ζουν σε μολυσμένη ατμόσφαιρα και σε περιβάλλον καπνιστών είναι πιο ευπαθή. Αλλά και τα παιδιά που πηγαίνουν στους παιδικούς σταθμούς, γιατί είναι πιο εκτεθειμένα στις ιώσεις, που αποτελούν τη «βάση» του προβλήματος. ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Πρέπει να αποφασίζεται μόνο από το γιατρό Η θεραπεία της οξείας πυώδους ωτίτιδας οφείλει να ακολουθεί ορισμένους κανόνες, όπως: Να αποφασίζεται μόνο από γιατρό. Είναι λάθος η λύση του φαρμακείου και η αυθαίρετη επιλογή του ίδιου με την προηγούμενη φορά αντιβιοτικού. Η αντιβίωση δεν είναι πανάκεια. Απλώς είναι ένα μέσο –όχι πάντα απαραίτητο– για την αντιμετώπιση της αρρώστιας. Επίσης, το καλύτερο αντιβιοτικό δεν είναι πάντα το ακριβό ούτε το καινούριο. Τα παιδιά στα οποία ο πόνος και ο πυρετός επιμένουν 48 έως και 72 ώρες μετά την έναρξη της θεραπείας πρέπει να εξετάζονται ξανά από το γιατρό. Αυτός μάλιστα θα κρίνει τα περιστατικά εκείνα που χρειάζονται νοσοκομειακή φροντίδα. Η θεραπεία διαρκεί 10-14 ημέρες. Οι τοπικές σταγόνες στο αφτί δεν βοηθούν. Αντίθετα, ένα απλό παυσίπονο είναι αυτό που χρειάζεται τα πρώτα εικοσιτετράωρα. Προσοχή! Η καλή ιατρική διερεύνηση στα παιδιά που εμφανίζουν επαναλαμβανόμενες ωτίτιδες είναι απαραίτητη για την επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής και την αναζήτηση πιθανών αιτίων που οδηγούν σε υποτροπές (ιγμορίτιδα, αλλεργία, ανοσολογική διαταραχή). Ο επίμονος πυρετός, το πρήξιμο πίσω από το αφτί, η υπνηλία και η αλλαγή της συμπεριφοράς του παιδιού πρέπει να σας βάζουν σε υποψία για κάποια επιπλοκή. ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ: Να χρησιμοποιείται με σύνεση Η χορήγηση αντιβίωσης σε μικρές δόσεις –μία φορά την ημέρα– για μεγάλο διάστημα, π.χ. 4-5 μηνών, μπορεί να είναι μια καλή επιλογή σε περιπτώσεις που τα παιδιά εμφανίζουν επαναλαμβανόμενες ωτίτιδες. Κι αυτό διότι έχει αποδειχθεί ότι αυτή η αγωγή μειώνει σημαντικά τον αριθμό των επεισοδίων οξείας μέσης ωτίτιδας. Η αδενοτομή και η μυριγγοτομή (παρακέντηση του τυμπάνου) ενδείκνυνται για περιστατικά που δεν ανταποκρίνονται ικανοποιητικά στη λήψη αντιβιοτικού. Προσοχή! Στις περιπτώσεις της οξείας μέσης ωτίτιδας ο κίνδυνος να αναπτυχθούν μικρόβια ανθεκτικά από την εύκολη χορήγηση αντιβιοτικών είναι μεγάλος. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, είναι ραγδαία η αύξηση των μικροβίων που είναι ανθεκτικά στα συνήθη αντιβιοτικά, με αποτέλεσμα να είναι προφανής ο κίνδυνος της αναποτελεσματικής θεραπείας της νόσου. Τα αντιισταμινικά που χορηγούνται για την ανακούφιση από τα αλλεργικά συμπτώματα μπορεί να επιδεινώσουν μια ωτίτιδα. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τέξας, οι οποίοι παρακολούθησαν την πορεία της υγείας 179 παιδιών που έπασχαν από οξεία μέση ωτίτιδα και ελάμβαναν μια δόση αντιισταμινικού ημερησίως. Τα αποτελέσματα της μελέτης είναι ιδιαίτερα σημαντικά, καθώς οι γιατροί συνταγογραφούν με μεγάλη ευκολία αντιισταμινικά και οι γονείς τα δίνουν πολλές φορές στα παιδιά τους χωρίς συνταγή γιατρού. Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ Το 1/3 των παιδιών εμφανίζει στα πρώτα 3 χρόνια της ζωής του επαναλαμβανόμενες ωτίτιδες και σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απαραίτητη η καλή ιατρική διερεύνηση. Έως και το 90% των παιδιών έχει υποστεί τουλάχιστον ένα επεισόδιο οξείας μέσης ωτίτιδας πριν από τα 7 του χρόνια. Η πρώιμη εμφάνιση της πάθησης, πριν δηλαδή το παιδί συμπληρώσει τον πρώτο χρόνο της ζωής του, αποτελεί κακή πρόγνωση για την εμφάνιση στο μέλλον συχνών προσβολών. * Το άρθρο συντάχθηκε σύμφωνα με στοιχεία της Αμερικανικής Εταιρείας ΩΡΛ.