ΜΝΗΜΗ

Η μνήμη είναι μια νοητική ικανότητα με την οποία αποθηκεύουμε, αναγνωρίζουμε και ανακαλούμε, αλλά και αναπλάθουμε πληροφορίες  ή εμπειρίες. Με άλλα λόγια, με τη μνήμη αποθηκεύουμε και διατηρούμε δεδομένα της μάθησης. Γι’ αυτό η σχέση μάθησης και μνήμης είναι πολύ στενή. Διακρίνεται :

1) στην βραχύχρονη μνήμη, που διαρκεί λιγότερο από 20΄΄ ή και λίγες μέρες σε περίπτωση που θα μεσολαβήσει επανάληψη. Από διάφορα πειράματα έχει διαπιστωθεί ότι η βραχύχρονη μνήμη περιορίζεται σε 7 περίπου στοιχεία άσχετα μεταξύ τους. Αυτά τα στοιχεία, είτε λέξεις είναι είτε αριθμοί, είναι δυνατόν, αν συσχετιστούν μεταξύ τους, να αποτελέσουν ένα ενιαίο σύνολο και έτσι να διευκολυνθεί η διατήρησή τους, αφού κανείς έχει να θυμάται λιγότερα, ως σύνολα. Π.χ. ο αριθμός τηλεφώνου 7578546 συγκρατείται ευκολότερα, αν διακριθεί σε 75 78 5 46 ή σε 757 85 46 παρά αν αντιμετωπιστεί με τα μεμονωμένα του στοιχεία, δηλαδή 7-5-7-8-5-4-6.

2) στην μακρόχρονη μνήμη, που προέρχεται από επαναλήψεις και επεξεργασία – ταξινόμηση και κωδικοποίηση των πληροφοριών και διαρκεί πολύ χρόνο. Η ταξινόμηση των πληροφοριών και η ανάκλησή τους δεν είναι απλές διαδικασίες. Οι πληροφορίες οργανώνονται στη μακρόχρονη μνήμη με βάση κυρίως τη σημασία τους. Οι άνθρωποι τείνουν να θεωρούν καινούριες λέξεις ως παλιές, αν οι καινούριες σχετίζονται σημασιολογικά με τις παλιές. Επίσης, ο χρόνος, δηλαδή η σειρά με την οποία παρουσιάστηκε κάτι, παίζει σημαντικό ρόλο στην ταξινόμηση της πληροφορίας. Έτσι, οι αρχικές πληροφορίες και οι τελικές διατηρούνται και ανακαλούνται από το άτομο ευκολότερα και εντονότερα στη μνήμη.  Τα συναισθήματα, δηλαδή η θετική σύνδεση των γεγονότων και των πληροφοριών συμβάλλει στην καλή διατήρησή τους και στην εύκολη και γρήγορη ανάκλησή τους.  Από την άλλη, είναι σημαντικό ο μαθητής κατά τη διάρκεια της μελέτης του και, ιδιαίτερα, σε περίοδο εξετάσεων να μένει ανεπηρέαστος από αρνητικές συγκινησιακές φορτίσεις, καθώς αυτές επιβραδύνουν τη μάθηση.   Τέλος οι ήχοι, οι μυρωδιές και οι γεύσεις βοηθούν και αυτά στην ταξινόμηση και κωδικοποίηση των πληροφοριών.

Τρόποι εξάσκησης της μνήμης και μέθοδοι καλυτέρευσης

          Ο μαθητής χρειάζεται να κάνει καλή οργάνωση της ύλης που έχει να μάθει. Αυτό σημαίνει να συνδέει κατάλληλα τα διάφορα στοιχεία, να τα συσχετίζει και να τα ταξινομεί σε ομάδες, να τα ομαδοποιεί.

          Χρειάζεται να έρχεται με όσο γίνεται περισσότερες αισθήσεις σε σχέση με μια ύλη: ακουστικά, οπτικά, κινητικά κτλ. Το τελευταίο συνδέεται με το να κρατάει ο μαθητής σημειώσεις είτε στη διδασκαλία είτε κατά τη μελέτη του. Σε σχετικές έρευνες έχει διαπιστωθεί ότι οι πιθανότητες να ανακαλέσει κανείς κάτι, που το είχε περιλάβει στις σημειώσεις του, είναι 7 φορές περισσότερες απ’ ό,τι είναι για στοιχεία, που δεν είχαν περιληφθεί στις σημειώσεις.

       Ο μαθητής μπορεί να διατηρήσει μια ύλη ή μια πληροφορία ανάλογα με τον αριθμό των συνδέσεών της με άλλες πληροφορίες.  Χρειάζεται να κάνει σωστές συνδέσεις με ήδη γνωστά δεδομένα. Αυτές γίνονται με βάση την διαδικασία της ομοιότητας-συγγένειας, της αντίθεσης μεταξύ των πληροφοριών.

            Χρειάζεται να αφήνει να μεσολαβεί κάποιος χρόνος ανάμεσα στα διάφορα αντικείμενα μάθησης, έτσι ώστε να διευκολύνονται οι κατάλληλες συνδέσεις. Η σημασία των διαλειμμάτων είναι μεγάλη, όχι μόνο στο σχολείο, αλλά και στην ατομική μελέτη. Σε μια έρευνα παρατηρήθηκε ότι για την εκμάθηση ποιήματος σε όσα από τα παιδιά γινόταν διαλείμματα ανάμεσα στις επαναλήψεις, χρειάστηκαν λιγότερες επαναλήψεις, συγκριτικά με αυτά στα οποία η μια  επανάληψη ακολουθούσε την άλλη.

ü      Να αποφεύγει τις συναισθηματικές φορτίσεις. Οι συναισθηματικές παρεμβολές δημιουργούνται όταν ο μαθητής αντιμετωπίζει μια ύλη μάθησης όχι τμηματικά και σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, αλλά με μιας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο προγραμματισμός μιας ύλης για εκμάθηση, δηλαδή ο χωρισμός της σε ενότητες σε συνάρτηση με το χρόνο εκμάθησης βοηθάει πολύ το μαθητή. Συγκεκριμένα:   1) προφυλάσσει από την κούραση, τον εκνευρισμό και το άγχος, που είναι αναπόφευκτες συνέπειες, όταν προσπαθεί ο μαθητής να μάθει «με μιας» ή σε ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα όλη την ύλη ενός μαθήματος. 2) δίνει την ευκαιρία της ικανοποίησης που προέρχεται από κάθε επιμέρους επιτυχία και αυτό ενισχύει τις προσπάθειες και την αυτοπεποίθηση του μαθητή, αφού διαπιστώνει ότι «κάτι καταφέρνει».

            Χρειάζεται να κάνει επανάληψη της ύλης, προκειμένου να διατηρηθεί και να αυτοματοποιηθεί. Για τη σύγχρονη ψυχολογία η «επανάληψη» δεν είναι μόνο «της μάθησης μητέρα» αλλά και της διατήρησης. Μορφή επανάληψης είναι και η χρήση στην πράξη (καθημερινή ζωή) μιας ύλης, π.χ. μιας ξένης γλώσσας.

           Στη σχολική διαδικασία σημαντική είναι η ανάκληση του υλικού που έχουν μάθει οι μαθητές. Συχνά παρατηρείται το φαινόμενο οι μαθητές να κρατούν στη μνήμη τους αναρίθμητες συλλογές πληροφοριών, αλλά να δυσκολεύονται να τις ανακαλέσουν. Η δυσκολία στην ανάκλησή τους εξαρτάται από τα «εργαλεία» που χρησιμοποίησαν τη στιγμή της καταγραφής αυτών των δεδομένων και από αυτά τα οποία θα χρησιμοποιήσουν για να τις ξαναβρούν. Ορισμένες από τις τεχνικές που χρησιμεύουν ως ενδείξεις υπενθύμισης και επιτρέπουν την επαναφορά του αρχικού θέματος στη μνήμη είναι οι ακόλουθες:

Οι λέξεις – κλειδιά

Η καταγραφή περιληπτικά ενός μαθήματος με τη χρησιμοποίηση λέξεων – κλειδιά βοηθά το μαθητή να ξεχωρίζει απευθείας την κεντρική ιδέα και τις λογικές συνέπειες του μαθήματος. Ωστόσο χρειάζεται οι μαθητές να επιλέγουν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις «λέξεις – κλειδιά». Κάθε λέξη – κλειδί περιέχει περιληπτικά μια κεντρική ή μια δευτερεύουσα ιδέα, έτσι ώστε να παίζουν το ρόλο ενδείξεων που διευκολύνουν την απομνημόνευση και την ανάκληση.

Λήψη σημειώσεων

         Αντικειμενικός σκοπός της λήψης σημειώσεων είναι να            χρησιμοποιηθούν σαν πλάνα υπενθύμισης. Για να παίρνουν οι μαθητές σημειώσεις με αποτελεσματικό τρόπο, πρέπει να ενεργήσουν κατά δύο τρόπους:

Ø     αναδιατύπωση: το να παίρνει ο μαθητής σημειώσεις για να απομνημονεύσει σημαίνει να γράφει με δικά του λόγια για να εμπεδώσει το νόημα. Το σημαντικό δεν είναι να χρησιμοποιεί άλλες λέξεις για να εκφράσει το ίδιο πράγμα, αλλά να μπορεί να επιλέγει τους ουσιώδεις όρους.

Ø     οργάνωση: το να παίρνει ο μαθητής σημειώσεις για να μπορεί να τις ξαναδιαβάζει σημαίνει να τις οργανώνει. Οι σημειώσεις πρέπει να είναι καθαρές για να διευκολύνουν μια δεύτερη ανάγνωση. Σημαντικό είναι ο μαθητής να απαντά μέσω των σημειώσεών του στα παρακάτω ερωτήματα:

Ποιος;                         Το υποκείμενο που ενεργεί

Τι;                               Τη δράση

Που;                            Τον τόπο

Πότε;                           Το χρόνο, την εποχή

Πώς;                           Τον τρόπο

Για ποιο πράγμα           Το σκοπό

           Γιατί;                           Την αιτία    

 

dim-trilof.thess.sch.gr