Η αντιπαροχή της Παιδείας με την Κατάρτιση προέρχεται από την τελική και ολική κυριαρχία της οικονομίας πάνω στην Παιδεία. Η Διά Βίου Μάθηση απηχεί πλέον την ικανότητα για συνεχείς εκπαιδευτικές μεταλλάξεις έτσι ώστε το εργαζόμενο άτομο να μπορεί να ανταποκριθεί σε νέες απαιτήσεις.
Η συναρμογή της εκπαίδευσης με την παραγωγή έχουν επιβάλει ως βασικό στοιχείο την επικαιρικότητα και την ευελιξία, η οποία μεταφράζεται σε προσωρινότητα. Η σύγχρονη Διά Βίου Μάθηση είναι ένα εύκαμπτο δίκτυο προσθήκης προσόντων που κρίνονται διαρκώς στην αγορά.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα κοινωνιολογία της εκπαίδευσης με βασικό κριτήριο την κοινωνικοποιημένη γνώση.
Αναλύοντας κάποιος την επαναλαμβανόμενη φιλοσοφία της επιμόρφωσης και της αεικίνητης προετοιμασίας για αλλαγή επαγγέλματος, αντιλαμβάνεται πως ένα από τα πλέον ξεπερασμένα στοιχεία είναι η μονιμότητα του επαγγέλματος.
Μπορεί για πολλά επαγγέλματα και για πολλούς χώρους εργασίας η εναλλαγή και η προσωρινότητα του προσωπικού να έχει μια αξία και ενδεχομένως κάποια εργοδοτικά οφέλη.
Στην περίπτωση του διδασκαλικού επαγγέλματος το «πέρασμα» ή η προοπτική μιας δεκαετίας και μετά αλλού, διαφαίνεται πολύ αντιθετική με ό,τι συγκροτεί την ιδιοπροσωπία του παιδαγωγού.
Η ιδιότητα του Δασκάλου, εάν δεχτούμε ότι ο μόνος του ρόλος δεν είναι η θεραπεία αναγκών της οικονομίας, είναι ιδιότητα Διά Βίου! «Δάσκαλος» δεν μπορεί να είναι μια σύμβαση, μια επαγγελματική ιδιότητα βραχυπρόθεσμης διάρκειας, αλλά ιδιότητα ζωής.
Οι λόγοι είναι πέρα και μακράν της όποιας συντεχνιακής συμβατότητας στην οποία συχνά αποδίδεται ο αντίθετος λόγος.
Ο εκπαιδευτικός διαπλάθεται και αναπτύσσεται μέσα στην περιπέτεια του χρόνου, διαμορφώνεται με τη συστηματική διαπροσωπική σχέση με τους μαθητές του, ακμάζει συνυφαίνοντας την επιστημονική γνώση με τα βιώματά του και καθορίζοντας προσωπική φιλοσοφία ερμηνείας της Παιδείας και του ανθρώπου.
Σ’ αυτά τα συγκεκριμένα πλαίσια δύσκολα μπορεί να χωρέσει μια αντίληψη «μπες – βγες» και ενός πρότυπου δασκάλου που θα μπορέσει να «παίζει» το ρόλο του για κάποιο χρόνο και έπειτα ν’ αναλάβει κάποιον άλλο.
Αυτό θα αποτελέσει και μια από τις μεγαλύτερες αμβλύνσεις του στοιχείου της Αγωγής από της Παιδείας, η οποία μοιραία και καθολικά θα εκτραπεί σε εκπαίδευση με υπερέμφαση στους τεχνικούς όρους και στα ζητήματα τεχνικής.
Η Παιδεία είναι ασύμβατη στη λειτουργία των σχολείων απλά στα πρότυπα των επιχειρήσεων. Είναι σημαντικός όσο ποτέ ο ανθρώπινος παράγοντας.
ΚΑΤΑΡΤΙΣΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΙΜΟΤΗΤΑ
Όσοι έχουν μελετήσει βασικά στοιχεία για τη γνωσιολογία και τη φιλοσοφία των επιστημών, μαθαίνουν από τα πρώτα αναγνώσματα για τις κάθετες δομές της γνωστικής εμπειρίας.
Κατά την έκρηξη των ανθρωπιστικών επιστημών τον ύστερο 19ο αιώνα διαμορφώνονται συστημικά και οι παιδαγωγικές επιστήμες. Το ζητούμενο είναι η επιδίωξη της γνώσης να οδηγεί ατελεύτητα στην ωρίμανση της προσωπικότητας και τον εξανθρωπισμό του κόσμου.
Η εμβάθυνση στο γνωστικό αντικείμενο είναι ατελεύτητη, όμως αυτή η αναζήτηση, χωρίς να μπορεί να είναι καταληκτική, οδηγεί στην εύρεση σχέσεων, αιτιών και αιτιατών, στην εμβίωση των μεγάλων κανόνων και μεγάλων αφετηριών της ΓΝΩΣΗΣ.
Η Λευκή Βίβλος της Ε.Ε. (1997), η Σύνοδος της Ε.Ε. στη Λισσαβόνα αλλά και οι Σύνοδοι των Υπουργών Παιδείας της Ε.Ε. σε Μπολόνια, Πράγα , Μπέργεν, προσπαθούν να μας υποδείξουν με έντονο, και σε πολλά λήμματα, με απόλυτο τρόπο πως η γνώση οφείλει ν’ αντικατασταθεί από την πληροφορία.
Η οργανωμένη σε πακέτα κατάρτισης πληροφόρηση αποτελεί τη σημερινή ευρωπαϊκή απάντηση στην ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού και στην απασχολησιμότητα.
Πλείστα απ’ αυτά τα πακέτα, τα αποκαλούμενα προγράμματα κατάρτισης εξαντλούν τη διάρκειά τους σε τεχνικές δεξιότητες διεκπεραίωσης και πληροφορίες διαχείρισης.
Αν αυτή η υπεραπλουστευμένη λογική αγγίζει ολοκληρωτικά την εκπαίδευσή μας, τότε στις μέρες που θα έρθουν, η μαθησιακή και διδακτική πράξη θα περιοριστεί σε μια άνευρη διοχέτευση πρωτόλειων πρακτικών που απλώς ωφελιμιστικά θα αγγίζουν θέματα και μαθήματα.
Στην εποχή των ηλεκτρονικών ταχυτήτων θα ήταν απλά γραφικός εκείνος που δεν θ’ αναγνώριζε τη σημασία της ενημέρωσης και της επιμόρφωσης. Όμως, η επιμόρφωση οφείλει να είναι μια ποιοτική πράξη Παιδείας με ομόκεντρες αναφορές και σταθερό πυρήνα συσχέτισης.
Αποσπασματικές κινήσεις που απλά απαντούν στις ευκαιριακές ανάγκες της αγοράς δεν οδηγούν σε συγκροτημένη γνώση ούτε στη δόμηση παιδαγωγικής αντίληψης ούτε στη συνοχή του εκπαιδευτικού αγαθού!
Επαγγελματική επάρκεια, αγωγή ζωής, ανταπόκριση στο σύγχρονο κόσμο περνούν από ικανότητα σύνολης αντίληψης του εκπαιδευτικού η οποία σαφώς και δεν υπηρετείται από την έκπτωση της γνώσης σε πληροφόρηση και υπαγωγή σε οριζόντιες μόνο δομές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου